Instrukcja Bezpieczeństwa Pożarowego

Obowiązek opracowania instrukcji bezpieczeństwa pożarowego wynika z Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów
(Dz. U. nr 109 poz. 719), którego §6. 1. stanowi, że:
Właściciele, zarządcy lub użytkownicy obiektów bądź ich części stanowiących odrębne strefy pożarowe, przeznaczonych do wykonywania funkcji użyteczności publicznej, zamieszkania zbiorowego, produkcyjnych, magazynowych oraz inwentarskich zapewniają i wdrażają instrukcję bezpieczeństwa pożarowego.

Instrukcję bezpieczeństwa pożarowego opracowuje się dla obiektów:

1. użyteczności publicznej, takich jak: biura, szkoły i przedszkola, szpitale, instytucje, teatry czy kina,
   
2. zamieszkania zbiorowego, w tym domy opieki i sanatoria, domy wczasowe i pensjonaty, hotele itd.,
3. produkcyjnych, magazynowych i inwentarskich.

Nie każdy budynek wymaga opracowania instrukcji bezpieczeństwa pożarowego. Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. nr 109 poz. 719), §6. 8.:

Instrukcja bezpieczeństwa pożarowego nie jest wymagana dla obiektów lub ich części, o których mowa w ust. 1, jeżeli nie występuje w nich strefa zagrożenia wybuchem, a ponadto:

1. kubatura brutto budynku lub jego części stanowiącej odrębną strefę pożarową nie przekracza 1000m³, z zastrzeżeniem pkt. 2;
2. kubatura brutto budynku inwentarskiego nie przekracza 1500m³;
3. powierzchnia strefy pożarowej obiektu innego niż budynek nie  przekracza 1000m²

Zgodnie z art. 4 pkt. 2, 2a, 2b ustawy o ochronie przeciwpożarowej instrukcje bezpieczeństwa pożarowego mogą opracowywać osoby, które spełniają kryteria stawiane osobom wykonującym czynności z zakresu ochrony przeciwpożarowej, czyli:

• osoby, które posiadają tytuł inżyniera bezpieczeństwa pożarowego lub tytuł zawodowy inżyniera pożarnictwa;
• osoby, które posiadają tytuł specjalisty ochrony ppoż. i posiadają wyższe wykształcenie;
• osoby, które uzyskały uznanie kwalifikacji do wykonywania zawodu inż. pożarnictwa.

Czynności te mogą wykonywać również: 

• osoby, które posiadają tytuł zawodowy technika pożarnictwa;
• osoby, które posiadają tytuł inspektora ochrony ppoż. i posiadają co najmniej wykształcenie średnie;
• osoby, które uzyskały uznanie kwalifikacji do wykonywania zawodu technika pożarnictwa.

W związku z powyższym tylko takie osoby mogą opracowywać i aktualizować instrukcje bezpieczeństwa pożarowego.

Istotą opracowywania instrukcji bezpieczeństwa pożarowego jest zapewnienie najbardziej optymalnych warunków ochrony przeciwpożarowej poprzez zawarcie w nich analizy: technicznych warunków budowlanych, procesów technologicznych z uwzględnienie występujących zagrożeń, stosowanych zabezpieczeń przeciwpożarowych, ustaleń organizacyjnych w zakresie zapobiegania pożarom i zagrożeniom, postępowania na wypadek pożaru oraz czynności zabezpieczających, kontrolnych i interwencyjnych.
Instrukcja powinna być opracowana dla obiektu lub grupy budynków, magazynów, składów czy terenów o ile zachodzi taka konieczność.
Każda instrukcja musi zawierać odzwierciedlenie specyfiki danego obiektu i charakterystykę występujących zagrożeń.

Instrukcję bezpieczeństwa pożarowego należy aktualizować co najmniej raz na 2 lata, a także po takich zmianach sposobu użytkowania obiektu lub procesu technologicznego, które wpływają na zmianę warunków ochrony przeciwpożarowej.

Każda opracowana instrukcja musi zostać dostosowana do charakterystyki budynku oraz przeprowadzanych w danym przedsiębiorstwie lub instytucji procesów technologicznych i powinna zawierać:

1. Warunki ochrony przeciwpożarowej, wynikające z przeznaczenia, sposobu użytkowania, prowadzonego procesu technologicznego, magazynowania (składowania) i warunków technicznych obiektu, w tym zagrożenia wybuchem.

W punkcie tym powinna być zawarta charakterystyka obiektu uwzględniająca techniczne warunki ochrony przeciwpożarowej tj.:

• lokalizacja (adres),
• przeznaczenie budynku – charakterystyka ogólna, rodzaj – zagrożenia ludzi (ZL), produkcyjno – magazynowy (PM), inwentarski (IN),
• wysokość budynku:

         – niski (N) – do 12 m włącznie nad poziomem terenu lub budynki mieszkalne o wysokości do 4 kondygnacji nadziemnych włącznie,

         – średniowysoki (SW) – ponad 12 m do 25 m włącznie nad poziomem tereny lub budynki            

           mieszkalne o wysokości ponad 4 do 9 kondygnacji nadziemnych włącznie,

         – wysoki (W) – ponad 25 m do 55 m włącznie nad poziomem terenu lub budynki mieszkalne o

            wysokości ponad 9 do 18 kondygnacji nadziemnych włącznie,

         – wysokościowy – (WW) – powyżej 55 m nad poziomem ternu.

• ilość kondygnacji (w tym podziemne).
• powierzchnia użytkowa,
• kubatura.
• rodzaj konstrukcji, w tym rodzaje poszczególnych elementów konstrukcyjnych,
• klasyfikacja w zakresie odporności pożarowej (A, B, C, D, E) wg §212 rozp. MI w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ( Dz. U. 2002r. nr 75 poz. 690 ze zm.),
• przewidywana maksymalna gęstość obciążenia ogniowego dla PM i IN,
• klasyfikacja w zakresie kategorii zagrożenia ludzi (ZL), wg §209 rozp. MI w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ( Dz. U. 2002r. nr 75 poz. 690 ze zm.):

– przewidywana maksymalna ilość osób jaka może przebywać w obiekcie,
– ilość osób w poszczególnych pomieszczeniach,

• klasyfikację stref zagrożenia wybuchem:

Dokument, który należy opracować przy realizacji instrukcji bezpieczeństwa pożarowego, określający:

• wszystkie zagrożenia wybuchowe w danej przestrzeni – ich przyczyny,
• parametry techniczne budynku,
• niezbędne wyposażenie dla poprawy bezpieczeństwa,
• procedury bezpieczeństwa przeciwdziałania wybuchowi,
• parametry jakie muszą spełniać urządzenia pracujące wewnątrz strefy – procedury na wypadek wybuchu.

       Strefy zagrożenia wybuchem występują w bardzo wielu budynkach. Najczęściej kojarzone są z magazynowaniem czy stosowaniem materiałów pirotechnicznych, substancji wybuchowych czy stacjami paliw. Wiele obiektów posiada kotłownie gazowe, które najczęściej spełniają założenia dla występowania strefy zagrożenia wybuchem. Podobnie jest z miejscami ładowana akumulatorów, kwasowych używanych przez wózki widłowe czy transportowe (podczas ich ładowania wydziela się wodór) oraz miejscami postoju wózków widłowych zasilanych gazem LPG. Wykonanie powyższej dokumentacji daje niezbędną wiedzę do tworzenia wielu następnych dokumentów oraz procedur bezpieczeństwa. Niezauważenie tego faktu może mieć poważne konsekwencje, które najczęściej są skutkiem niewiedzy przy stosowaniu otwartego ognia, spawarek czy szlifierek.

• podział na strefy pożarowe i oddzielenia przeciwpożarowe,
• warunki ewakuacji: 

    – poziome i pionowe drogi ewakuacyjne,
    – dojścia ewakuacyjne,
    – przejścia ewakuacyjne,

• występowanie substancji palnych – wystrój wnętrz (meble, dokumenty),
• sposób zabezpieczenia instalacji użytkowych:

   – instalacja elektryczna (zasilanie awaryjne, zasilanie UPS, główny wyłącznik prądu, przeciwpożarowy

     wyłącznik prądu),
   – oświetlenie awaryjne,
   – instalacja odgromowa,
   – instalacje przeciwpożarowe (SSP – system sygnalizacji przeciwpożarowej, urządzenia        

      przeciwpożarowe), etc.

• sposób zagospodarowania obiektu:

   – opis sposobu zagospodarowania obiektów, pomieszczeń,
   – godziny otwarcia, itp.

•  potencjalne źródła powstawania pożaru i drogi jego rozprzestrzeniania się uwzględniając:

   – charakterystykę materiałów palnych występujących w obiekcie wraz z ich rozmieszczeniem i

     zabezpieczeniem,
   – najbardziej prawdopodobne przyczyny powstania pożaru dla danego obiektu,
   – określenie możliwych dróg i sposobów rozprzestrzeniania się ewentualnego pożaru.

• warunki ochrony przeciwpożarowej:

   – spełnienie wymogów budowlanych,
   – dobór urządzeń / zabezpieczeń pożarowych,
   – odległości do sąsiadujących obiektów,
   – zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru,
   – drogi pożarowe.

2. Określenie wyposażenia w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice oraz sposoby poddawania ich przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym,

• rodzaje występujących w obiekcie urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic (stałe urządzenia gaśnicze, systemy sygnalizacji pożarowej, dźwiękowy system ostrzegawczy, inf. dotycząca sposobu podłączenia systemów sygnalizacji przeciwpożarowej do PSP, rozmieszenie hydrantów, rodzaje i rozmieszczenie gaśnic i koców gaśniczych),
• zasady obsługi i posługiwania się urządzeniami przeciwpożarowymi i gaśnicami,
• rozmieszczenie w poszczególnych obiektach (kondygnacjach),
• zasady przeglądów i konserwacji
•  czasookresy pomiarów eksploatacyjnych instalacji i urządzeń elektrycznych:

3. Sposoby postępowania na wypadek pożaru i innego zagrożenia

• zapobieganie powstaniu pożaru (czynności zabronione),
• zasady kontroli stanu bezpieczeństwa pożarowego,
• podstawowe zasady bezpieczeństwa przy organizacji różnego rodzaju imprez 
o charakterze masowym,
• wykaz osób odpowiedzialnych za stan instalacji i urządzeń,
• postępowanie w przypadku powstania pożaru:

• alarmowanie wewnętrzne (sposoby),
• alarmowanie jednostek straży pożarnej (zasady zgłaszania),
• wykaz telefonów alarmowych,
• zasady postępowania do czasu przybycia jednostki PSP,
• zasady zachowania się osób przebywających w obiekcie,
• zasady zachowania się pracowników w trakcie prowadzenia działań ratowniczych i po nich,
• organizację ewakuacji z uwzględnieniem środków i sposobów alarmowania, sposobów prowadzenia ewakuacji (warunki ewakuacji, drogi ewakuacyjne, oznakowanie)
• zabezpieczenie miejsca pożaru po akcji ratowniczej,
• znaki bezpieczeństwa (ochrona przeciwpożarowa, ewakuacja).

4. Sposoby zabezpieczenia prac niebezpiecznych pod względem pożarowym.

Wiele pożarów powstaje na skutek niewłaściwego prowadzenia prac pożarowo niebezpiecznych. Prace te nie przewidziane instrukcją technologiczną lub prowadzone poza wyznaczonym na stałe do tego miejscem, jak prace remontowo-budowlane związane z użyciem otwartego ognia prowadzone wewnątrz obiektów, na przyległych do nich terenach oraz placach składowych, a także wszelkie prace remontowo-budowlane, w tym spawanie, malowanie, klejenie, etc., należy prowadzić w sposób uniemożliwiający powstanie pożaru lub wybuchu.

W instrukcji Bezpieczeństwa Pożarowego powinny zostać zawarte:

• definicja prac pożarowo niebezpiecznych,
• obowiązki jakie należy spełnić przed rozpoczęciem wykonania tych prac:

      – ocena zagrożenia pożarowego w rejonie wykonywania tych prac,
      – ustalenie rodzaju przedsięwzięć mających na celu niedopuszczenie do powstania i

        rozprzestrzenienia się pożaru lub wybuchu,

      – wskazanie osoby odpowiedzialnej za zabezpieczenie miejsca pracy, za przebieg oraz zabezpieczenie

        miejsca po zakończeniu pracy,
      – zapewnienie wykonywania prac wyłącznie przez osoby do tego upoważnione, posiadające

        odpowiednie kwalifikacje,

      – zaznajomienie osób wykonujących prace pożarowo niebezpiecznie z zagrożeniami pożarowymi      

        występującymi w rejonie wykonywania tych prac oraz z przedsięwzięciami mającymi na celu

        niedopuszczenie do powstania pożaru lub wybuchu, zasady wykonywania prac niebezpiecznych

        pożarowo,

      – czynności po zakończeniu wykonywania tych prac.

5. Warunki i organizację ewakuacji ludzi oraz praktyczne sposoby ich sprawdzania,

   Według § 17 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r., w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. nr 109, poz. 719):

• Właściciel lub zarządca obiektu przeznaczonego dla ponad 50 osób będących jego stałymi użytkownikami, nie zakwalifikowanego do kategorii zagrożenia ludzi ZL IV, powinien co najmniej raz na dwa lata przeprowadzić praktyczne sprawdzenie organizacji oraz warunków ewakuacji z całego obiektu.
• W przypadku obiektów, w których cyklicznie zmienia się jednocześnie grupa powyżej 50 użytkowników, w szczególności: szkół, przedszkoli, internatów, domów studenckich, praktycznego sprawdzenia organizacji oraz warunków ewakuacji należy dokonać co najmniej raz na rok, jednak w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia rozpoczęcia korzystania z obiektu przez nowych użytkowników.
• W przypadku obiektu zawierającego strefę pożarową zakwalifikowaną do kategorii zagrożenia ludzi ZL II oraz w budynkach zakwaterowania osadzonych zlokalizowanych na terenach zakładów karnych i aresztów śledczych, zakres i obszar budynku objęty praktycznym sprawdzeniem organizacji i warunków ewakuacji musi być uzgodniony z właściwymi miejscowo komendantem powiatowym (miejskim) PSP.
• Właściciel lub zarządca obiektu powiadamia właściwego miejscowo komendanta powiatowego (miejskiego) PSP o terminie przeprowadzenia praktycznego sprawdzenia organizacji i warunków ewakuacji nie później niż na tydzień przed ich przeprowadzeniem.

W tym zakresie Instrukcja powinna zawierać:
– organizację ewakuacji (w jakich sytuacjach może myć zarządzona, kto i na jakich zasadach ją zarządza,  sygnały alarmowe),
– obowiązki osób przebywających w obiekcie podczas ogłoszenia ewakuacji,
– kolejność ewakuacji,
– rozmieszczenie kluczy do drzwi ewakuacyjnych,
– drogi ewakuacyjne oraz ich oznakowanie,
– zadania dla poszczególnych osób koordynujących ewakuację.

Po zakończeniu ćwiczeń sporządza się pisemną informację zawierającą również wnioski płynące z przeprowadzonych ćwiczeń.

6. Sposoby zapoznania użytkowników obiektu, w tym zatrudnionych pracowników 
    z przepisami przeciwpożarowymi oraz treścią przedmiotowej instrukcji,

Z postanowieniami instrukcji bezpieczeństwa pożarowego należy zapoznać wszystkich pracowników. Realizacja tego obowiązku odbywa się w formie szkoleń:
Wstępnych – obejmujących zapoznanie pracowników z instrukcją bezpieczeństwa pożarowego obowiązującą w danym zakładzie pracy, instrukcją alarmowania oraz obowiązkami w zakresie ochrony przeciwpożarowej na zajmowanym stanowisku pracy.
Pracownik po wstępnym przeszkoleniu podpisuje oświadczenie, które następnie przechowywane jest w jego teczce akt osobowych. Wzór oświadczenia może określać załącznik do instrukcji.
Okresowych – mających na celu przypomnienie i utrwalenie nabytych wcześniej wiadomości ewentualnie zapoznanie pracowników z nowo ukazującymi się przepisami i uwarunkowaniami prawnymi.

Powinno zawierać również istotę organizacji pracy w aspekcie zagrożeń bezpieczeństwa występujących w całym obiekcie.

Obowiązkiem pracownika odpowiedzialnego za sprawy ppoż. w zakładzie pracy jest prowadzenie imiennej ewidencji przeszkolonych pracowników z zachowaniem daty przeprowadzonego szkolenia, programu i czasu jego trwania. Ukończenie szkolenia powinno być potwierdzone stosownym zaświadczeniem (np. lista obecności).

7. Zadania i obowiązki w zakresie ochrony przeciwpożarowej dla osób będących ich stałymi użytkownikami,

Zgodnie z art.4 ust 1 pkt.6 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej wszyscy pracownicy, bez względu na zajmowane stanowiska i pełnione funkcje, mają obowiązek zapoznania się z przepisami w zakresie ochrony przeciwpożarowej.
Ponadto użytkownicy obiektu budowlanego muszą być zapoznaniu z treścią instrukcji bezpieczeństwa pożarowego, jeżeli z przepisów wynika obowiązek opracowania takiej instrukcji dla danego obiektu – z §32.1 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów.

Każdy pracownik jest zobowiązany:

• przestrzegać przepisów przeciwpożarowych,
• uczestniczyć w szkoleniach w dziedzinie przeciwpożarowej i sprawdzaniu wiedzy w tym zakresie, 
• realizować polecenia przełożonych mające na celu poprawę stanu bezpieczeństwa pożarowego w budynku, 
• utrzymywać stale w należytym porządku swoje stanowisko pracy oraz czuwać nad prawidłowym działaniem powierzonej sobie maszyny, urządzenia lub aparatury aby nie spowodowały one pożaru, 
• z chwilą zakończenia pracy do uprzątnięcia swojego stanowiska pracy, wyłączenia dopływu prądu lub gazu do maszyn i urządzeń oraz sprawdzenia, czy nie ma niebezpieczeństwa powstania pożaru,
• do prawidłowego użytkowania instalacji i urządzeń elektroenergetycznych, 
• w szczególności przestrzegania zakazów samodzielnego naprawiania bezpieczników,
• przestrzegać zakazu użytkowania urządzeń grzejnych nie mających związku z wykonywaną pracą i umieszczania na punktach świetlnych osłon i dekoracji z materiałów palnych,
• podjąć natychmiastowe działania mające na celu usunięcie przyczyn mogących spowodować pożar lub inne zagrożenie,
• przestrzegać, aby inne osoby przebywające w budynku stosowały się do obowiązujących przepisów przeciwpożarowych,
• znać numer telefonu alarmowego do Państwowej Straży Pożarnej, 
• znać miejsce rozmieszczenia i sposoby użycia gaśnic oraz urządzeń przeciwpożarowych,
• nie zastawiać i nie blokować dróg ewakuacyjnych, dojścia do sprzętu pożarniczego i urządzeń przeciwpożarowych oraz przejść między stanowiskami pracy oraz maszynami i urządzeniami, a także wyjść z tych pomieszczeń,
• znać zasady postępowania na wypadek pożaru,
• zgłaszać przełożonym lub upoważnionemu pracownikowi prowadzącemu sprawy przeciwpożarowe zauważone zagrożenia i nieprawidłowości w zabezpieczeniu przeciwpożarowym.

8. Plany obiektów, obejmujące także ich usytuowanie w terenie przyległym z uwzględnieniem graficznych    danych dotyczących w szczelności:

• powierzchni, wysokości i liczby kondygnacji budynku,
• odległości do obiektów sąsiadujących,
• parametrów pożarowych występujących substancji palnych,
• występującej gęstości obciążenia ogniowego w strefie pożarowej lub w strefach pożarowych,
• kategorii zagrożenia ludzi, przewidywanej liczby osób na każdej kondygnacji i w poszczególnych pomieszczeniach,
• lokalizacji pomieszczeń i przestrzeni zewnętrznych zaklasyfikowanych jako strefy zagrożenia wybuchem,
• podziału obiektu na strefy pożarowe,
• warunków ewakuacji, ze wskazaniem kierunków i wyjść ewakuacyjnych,
• miejsc usytuowania urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic, kurków głównych instalacji gazowej, materiałów niebezpiecznych pożarowo oraz miejsc usytuowania elementów sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi,
• wskazania dojść do dźwigów dla ekip ratowniczych,
• hydrantów zewnętrznych oraz innych źródeł wody do celów przeciwpożarowych,
• dróg pożarowych i innych dróg dojazdowych, z zaznaczeniem wjazdów na teren ogrodzony.

9. Wskazanie osób lub podmiotów opracowujących instrukcję.

Poza wymienionymi powyżej punktami instrukcje bezpieczeństwa pożarowego mogą zawierać:

• podstawę prawną opracowania, 
• wyciąg ze znaków ewakuacyjnych,
• grupy pożarów, rodzaje gaśnic,
• zasady używania podręcznego sprzętu gaśniczego,
• wzory zaświadczeń, protokołów, zezwoleń.

Aby prawidłowo opracować instrukcję bezpieczeństwa pożarowego, konieczna jest wizja lokalna w obiekcie i w terenie do niego przyległym. Dzięki odpowiednio sporządzonej dokumentacji, bezpieczeństwo użytkowników budynku zostaje znacząco podniesione, a ryzyko wystąpienia pożaru zostaje zminimalizowane. Poza tym wdrożenie instrukcji korzystnie wpływa na administrowanie obiektem, ułatwia zarządcom wywiązywanie się z obowiązków prawnych, a do tego umożliwia wynegocjowanie niższej składki ubezpieczeniowej.

Ochrona przeciwpożarowa to szereg działań, które mają na celu zabezpieczenie życia, zdrowia, mienia i środowiska przed pożarem, klęską żywiołową albo jakimkolwiek innym zagrożeniem miejscowym. Definicja ta jest zawarta w Ustawie o ochronie przeciwpożarowej z dn. 24 sierpnia 1991 r. (Dz. U. 2002, nr 147, poz. 1229, z późniejszymi zmianami), zobowiązując właścicieli, zarządców lub użytkowników budynków, obiektów i terenów do:

• przestrzegania przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowlanych, instalacyjnych i technologicznych,
• wyposażenia budynku, obiektu budowlanego lub terenu w wymagane urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice,
• zapewnienia konserwacji i napraw urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic w sposób gwarantujący ich sprawne i niezawodne funkcjonowanie,
• zapewnienia osobom przebywającym w budynku, obiekcie budowlanym lub na terenie bezpieczeństwo i możliwość ewakuacji,
• przygotowania budynku, obiektu budowlanego lub terenu do prowadzenia akcji ratowniczej,
• zapoznania pracowników z przepisami przeciwpożarowymi,
• ustalenia sposobów postępowania na wypadek powstania pożaru, klęski żywiołowej lub innego miejscowego zagrożenia.

Wszelkie szczegóły związane z wymaganiami znajdują się w Rozporządzeniu MSWiA z dnia 7.06.2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. 2010, nr 109, poz. 719), a także w Polskich Normach oraz szczegółowych przepisach. Aby spełnić wszelkie wymagania w zakresie organizacji oraz technicznych środków zabezpieczeń, konieczne jest odpowiednie przydzielenie zadań do konkretnych osób, które posiadają odpowiednie kwalifikacje. Wykonywanie wszystkich zadań musi być kontrolowane przez osoby upoważnione przez osobę decyzyjną (prezesa, właściciela albo dyrektora).

• Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991r. o ochronie przeciwpożarowej (tekst jednolity: Dz. U. 2002r. nr 147 poz. 1229, z późniejszymi zmianami);
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (Dz. U. 2002r. Nr 75, poz. 690 z późniejszymi zmianami);
• Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 lipca 2009r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz. U. 2009r., nr 124, poz. 1030);
• Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 7 czerwca 2010r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. 2010r., nr 109, poz. 719);
• Obwieszczenie Ministra Gospodarki z dnia 14 sierpnia 2014 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenie Ministra Gospodarki w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi przesyłowe dalekosiężne służące do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie (Dz. U. 2014r., poz.1853);
• PN-92 N-01256/01. Znaki bezpieczeństwa. Ochrona przeciwpożarowa.;
• PN-92 N-01256/02. Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacja.;
• PN-EN 671-2 Stałe urządzenia gaśnicze. Hydranty wewnętrzne. Część 2. Hydranty wewnętrzne z wężem płasko składanym.;
• PN-EN 671-3 Stałe urządzenia gaśnicze. Hydranty wewnętrzne. Część 3. Konserwacja hydrantów wewnętrznych z wężem półsztywnym i hydrantów wewnętrznych z wężem płasko składanym.;
• PE-EN 60079-10 Urządzenia elektryczne w przestrzeniach zagrożonych wybuchem. Część 10: Klasyfikacja stref zagrożonych wybuchem.;
• PN-EN ISO 7010:2012 E Symbole graficzne. Barwy bezpieczeństwa i znaki bezpieczeństwa – Zarejestrowane znaki bezpieczeństwa.;
• Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz. U. 2010r., nr 46 poz. 275 ze zm.);
• Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz. U. 1997r., nr 88 poz. 553 ze zm.);
• Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. 1998r., nr 21 poz. 94 ze zm.);
• Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dn. 9 lipca 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy produkcji, transporcie wewnątrzzakładowym oraz obrocie materiałów wybuchowych, w tym wyrobów pirotechnicznych. (Dz. U. 2003r., nr 163 poz. 1577 ze zmianami);
• Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 27 października 2010 r. w sprawie pomieszczeń magazynowych i obiektów do przechowywania materiałów wybuchowych, broni, amunicji oraz wyrobów o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. 2010r., nr 222 poz. 1451);
• PN-N-01256-4 Znaki bezpieczeństwa. Techniczne środki przeciwpożarowe.;
• PN-86 E-05003/01 Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Wymagania ogólne.;
• PN-B-02852 Ochrona przeciwpożarowa budynków. Obliczanie gęstości obciążenia ogniowego oraz wyznaczanie względnego czasu trwania pożaru.;
• PN-EN 1838:2005 Zastosowanie oświetlenia. Oświetlenie awaryjne.;